week negen

En ook deze week vliegt voorbij. Een aantal kinderen zijn er niet. Kendrick is met zijn moeder naar Columbia waar hij geholpen wordt aan zijn darmen. Cryson is ziek, dat zagen we woensdag al aankomen, hij was echt zichzelf niet en bij het lopen met de walker moesten we hem al snel terug naar de groep brengen. Op de matras viel hij al bijna in slaap. Janelle is nog steeds in Rotterdam voor onderzoeken en we verwachten haar 2 december weer terug. Ook Eva heeft toestemming gekregen om naar Columbia te gaan en daar allerlei onderzoeken te krijgen. Ze heeft nog veel last van haar maag en nu is ook haar PEG sonde aan het ontsteken. Het is hartverscheurend om te zien hoeveel pijn het meisje heeft. Ze probeert zelfs nog door haar tranen heen te lachen. Els en ik zijn beiden ontdaan als we weer verder gaan. Moeder is ook aan het eind van haar latijn. Roos is op vakantie en dat betekent dat we op dinsdag niet naar Cedes gaan. Op woensdag gaat een vriendin van Els mee, zo krijgt ze een beeld van het werk dat we doen, dat is bijna niet uit te leggen. Xaenah heeft maandag een broertje gekregen. Erg fijn voor haar en haar ouders. In de snoezelruimte is ze steeds sneller rustig en kunnen we met haar oefenen. Door het zingen en weinig prikkels van buiten komt ze tot rust. Donderdag ga ik weer alleen op pad. Het is een gevarieerde dag, ik doe een intake maar ga ook gezellig koffiedrinken bij Ines, de vrouw van Jan. Daarna heb ik een intake bij Pulse Aruba. Ik ga namelijk zaterdag meedoen met een mini retraite en ze wil weten hoe mijn energie level is na mijn herstelperiode. 's Middags eetobservaties waaronder ook een nieuw meisje. Na een zoektocht langs verschillende huizen, er zijn namelijk meerdere met nr 98 vind ik het huis bovenop de heuvel. Ze is echter niet thuis. Moeder belt met veel excuses op; op de school waar ze werkt, waren er ruzies tussen leerlingen van de verschillende scholen en ze moest de politie te woord staan. ja ook dat komt voor op Aruba. Tijdens een koffie break kreeg ik van een moeder die daar werkt een tompouce, nou daar is de HEMA niets bij. Het leuke is dat ondanks dat moeder Spaans spreekt en ik niet, we hierdoor toch een soort band hebben samen. Aan het eind van de middag ga ik bij Zolema langs, onze vorige eigenaresse van de Airbnb. Ze moet eerst haar zoon ophalen en tot mijn verbazing is dat bij een van onze Micky's kinderen. Op de terugweg zwaait ze naar een andere moeder en ook haar ken ik. Het is een klein eiland blijkt wel weer, waar iedereen elkaar wel kent. Op vrijdag hebben we bij Arco Iris kleuterschool sinterklaasfeest. het is prachtig om te zien hoe de kinderen in Sinterklaas t-shirts al zingend en springend op sinterklaas wachten. De klassen zijn mooi versierd. En dan komt hij al toeterend aangereden met een aantal zwarte pieten. Gewoon zwart, over hun eigen bruine kleur heen. De sint in vol ornaat stapt uit, arme sint, het is nu al 30 graden. Els gaat samen met Sint op de foto en wij maken een filmpje van de enthousiast zingende kinderen, we worden zelf ook een beetje kind. De kerstsfeer begint ook steeds meer vorm te krijgen. Iedere rotonde is versierd met lichtjes en dat is een leuk gezicht als het donker wordt. Er staan tenten waarin al kerstbomen te koop staan en iedere winkel, school en openbare plek is gehuld in kerstversiering.
We hebben vrijdag een intake maar helaas is er niemand bij het huis te bekennen. 's middags krijgen we bericht dat moeder er niet was, ja dat hadden we al begrepen. We hebben de tijd maar gebruikt om kort te overleggen bij ons nieuw ontdekte koffietentje Marahba. Een Iranees koffiehuis dat rolstoelvriendelijke is en kunst aan de wanden heeft hangen met kindertekeningen, erg leuk.
Vrijdag ga ik ook naar Andrea, ze kon niet op donderdag omdat Felix zijn nieuwe rolstoel krijgt aangemeten. Heel erg fijn want het wachten op nieuwe hulpmiddelen duurt altijd erg lang. Helaas is er deze week ook een van de honden van hen doodgereden tijdens het wandelen. Vrijdag merk ik aan de kinderen dat ze hier erg van slag van zijn. Andrea is mopperig en Felix lacht nauwelijks.
S'middags ga ik naar het ziekenhuis om met een aantal cliënten van Ilse mee te kijken waaronder een kindje dat moeilijk eet. Fijn dat de samenwerking zo goed gaat. Het ziekenhuis heeft de afgelopen weken te maken met ransomware, ze hebben het digitale systeem op slot gedaan en eisen een bedrag 250 000 dollar om het weer open te stellen. Ongelooflijk dat er mensen zijn die dit doen, het heeft naast de praktische onhandigheid van het maken van afspraken ook verre gevolgen voor de veiligheid van cliënten.
En dan is het weekend. De miniretraite is geweldig een kennismaking met Quantum field, diepe ontspanning en leuke mensen. Zondag ga ik naar yoga en naar Frozen II in de VIP ruimte en misschien snorkelen. Weer voldoende energie opgedaan voor maandag.